Field Marshal
Admin
Posts : 58
 | |  Το Milsim Paintball εξειδικεύεται | |
Το Milsim εξειδικεύεται
Ένα τμήμα των παικτών που ήθελαν να προωθήσουν ένα πιο πολεμικό είδους Paintball είχαν είδη αρχίσει από το 1998 να καλλιεργούν ένα είδος παιχνιδιού το οποίο να συμπεριλαμβάνει :
1) Reenactment (αναβίωση)
2) Role Playing (ειδικούς ρόλους με την βοήθεια ενδυμασίας)
3) Props: Διάφορα αντικείμενα σχεδιασμένα για «αληθοφάνεια» .(Οχήματα, νάρκες,μπαλόνια με χρώμα κτλ.
4) Big game teams (μεγάλο αριθμό παικτών ούτως ώστε να μοιάζει το παιχνίδι «στρατηγικό».
Αυτά τα χαρακτηριστικά θα είχαν σαν σκοπό τα οδηγήσουν σε ένα (σελιδοποιημένη εμπειρία) προϊόν που θα έμοιαζε με πραγματικό πόλεμο χωρίς τα αρνητικά του. Θα ήταν σαν μια τέλεια στρατιωτική προσομοίωση, άρα “Military Simulation”.
Αρχικά το μόνο που χρειαζόταν για να λάβει κάποιος μέρος σε αυτά τα παιχνίδια ήταν η ενδυμασία και ότι “Props” μπορούσε να κατασκευάσει για να προσθέσει στον αγώνα αυξημένη «θεατρικότητα». Για να δοθεί μια προστιθέμενη «θεατρικότητα» σε αυτές της διοργανώσεις ονομάστηκαν “Productions” δηλαδή παραγωγές παραπέμποντας τον παίκτη στην ικανότητά του να γίνει αστέρι σε μια πολεμική υπερπαραγωγή.
Ο γενικός παρανομαστής ήταν τέτοιος που επέτρεπε σε όλους να παίζουν ανεξαρτήτως ηλικίας, ικανότητας, εξοπλισμού κτλ. Στην ουσία γεννήθηκε ένα είδος που απορροφούσε παίκτες από κάθε μη αγωνιστικού είδους Paintball.
Μια δεξαμενή που αντιπροσώπευε το 90% αρχικά κατευθυνόμενη προς το 70% της αυξανόμενης αγοράς του Paintball εθεωρείτο η προτεραιότητα του κάθε κατασκευαστή.
Οι διοργανωτές για να «περιφρουρήσουν» το Milsim από το αγωνιστικό σκέλος του Paintball έδωσαν έμφαση στην διασκέδαση,φιλία,και θεατρικότητα. Αντικατέστησαν την βαθμολογία και κατάταξη του αγωνιστικού Paintball με βραβεία για την καλύτερη εμφάνιση παίκτη, ομάδας, οχήματος, όπλου κτλ.
Milsim vs Speedball 2002 – 2004 η αρχή του πολέμου.
Την περαιτέρω εξειδίκευση του Milsim ανέλαβαν δυο εταιρίες οι οποίες ήταν είδη εξειδικευμένες σε ένα πιο στρατιωτικό στυλ, η Tippmann στα όπλα και η Special Ops στην ενδυμασία και αξεσουάρ.
Το 2002 η Tippmann λανσάρει το Α5 και ακολουθούν πολλές εταιρίες αμέσως μετά με τα βαφτισμένη πλέον όπλα «Tactical η Woodsball». Ακολουθεί μήνες μετά η RAP 4 και αργότερα η ΒΤ, Ops Gear, Armotech κτλ.
Ο παίκτης πλέον μπορούσε να εξοπλιστεί με ένα συγκεκριμένο τρόπο που θα ταίριαζε απολύτως στο παιχνίδι που συμμετείχε. Αυτό πολύ σύντομα οδηγεί σε μια έντονη διαμάχη. Αν αγοράζοντας όλον αυτόν τον αφοπλισμό ένας παίκτης αναβάθμιζε τον εαυτόν του σε πιο Milsim παίκτη τότε τη σήμαινε για αυτόν που ερχόταν στο σενάριο με “Racer gun” πλέον αποκαλούμενο “Speedball gun”? Οι παίκτες που έρχονταν ντυμένοι ζόμπι από μη Milsim παραγωγές η οι άλλοι με μπλουζάκια και παλιές φόρμες, με στολές αγωνιστικού paintball?
Η απάντηση αυτών τον ερωτήσεων ήρθε υπό την μορφή δημιουργίας μιας νέας διοργάνωσης που θα κρατούσε τον όρο Scenario αλλά με το διευκρινιστικό Milsim, δηλαδή Milsim Scenario.
Η ανταπόκριση ήταν άμεση και τα Milsim Scenario φύτρωναν παντού. Ήταν ο πιο κερδοφόρος τομέας του Paintball. Δεν χρειαζόταν επίσημος αποκλεισμός παικτών που δεν ήταν Milsim. Οι ίδιοι οι παίκτες πλέον είχαν αναλάβει το διωγμό αυτών που δεν πληρούσαν σε γενικές γραμμές τα κριτήρια. Αυτό άλλωστε βοήθησε και την περαιτέρω ανάπτυξη των πιο ευέλικτων Big games στα οποία κατέληγαν οι παίκτες που δεν πληρούσαν τα Milsim κριτήρια.
Το οικονομικό μοντέλο και στα δυο είδη (αγωνιστικό και σεναριακό) είχε μειώσει όλα τα ενδεχόμενα κόστοι. Μεγάλες ανακοινώσεις και διαφημίσεις στον ηλεκτρονικό τύπο και στα περιοδικά και ενοικιάσεις μεγάλων εκτάσεων. Εκεί θα έστηναν τον αναγκαίο χώρο με ειδικό μέρος για ενοικιαζόμενα περίπτερα κατασκευαστών όπου γινόντουσαν μεγάλες πωλησεις.Ολο και πιο συχνά ο αρχάριος παίκτης αγόραζε εξοπλισμό πριν καν παίξει μια φορά Το κέρδος που θα πέρναγε μέσο του πεδίου και του μαγαζιού έμεναν στον διοργανωτή και τον κατασκευαστή. Το milsim όπως και το speedball είχαν καθετοποίηση πλήρως και πλησίαζαν τον απόλυτο έλεγχο του παίκτη. Άλλωστε Ο κατασκευαστής πίστευε πως αν εξοπλίσει έναν παίκτη πλήρως με ένα είδος εξοπλισμού και τον απασχολούσε συνεχώς με νέα τουρνουά (speedball) η σενάρια (milsim) θα είχε πετύχει στο να τον «κλειδώσει» στον συγκεκριμένο τομέα.
To Speedball για μια σύντομη χρονική στιγμή γίνεται η πιο μεγάλη δεξαμενή και επιρροή στο Milsim!
Μια τελευταία λεπτομέρεια προκαλούσε προβληματισμό στην κοινότητα του Milsim που δεν φαινόταν να οδηγεί προς κάποια λύση. Ο μεγάλος αριθμός παικτών αντιπροσώπευε ένα πρόβλημα ως προς την δομημένη διεξαγωγή του παιχνιδιού. Το πρόβλημα θεωρούσαν πως ήταν η ταχυβολία και ποσότητα σφαιριδίων. Με τόσα άτομα να βάλλουν ταυτόχρονα η κίνηση γινόταν ανέφικτη και το παιχνίδι οπουδήποτε υπήρχε εμπλοκή γινόταν άναρχο σε ένα κατά τα άλλα ελεγχόμενο περιβάλλον. Από την άλλη η ελάχιστη παρουσία κριτών δεν επέτρεπε στην άμεση αναγνώριση του χτυπημένου παίχτη με αποτέλεσμα να προκαλούνται τριβές ανάμεσα σε διάφορες ομάδες.
Την λύση την έδωσε το Speedball.
Η ύπαρξη τεράστιου αριθμού αθλητικών πάρκων στην βόρεια Αμερική σήμαινε πως με μια μικρή επένδυση που χωρούσε στο πίσο μέρος ενός πικάπ ένας επιχειρηματίας μπορούσε να γίνει αδειούχος. Η άδεια από τον Δήμο για στήσιμο ενός πεδίου Speed σ’ένα πάρκο σήμαινε μπαλόνια,διοξείδιο, 10-12 εξοπλισμούς και δίχτυα. Τέτοιου είδους πεδία εμφανιζόντουσαν σε μεγάλο αριθμό πάρκων. Ο κόσμος ήδη υπήρχε εκεί, τους ενδιέφερε ο αθλητισμός, ήταν κοντά στα σπίτια τους, τη άλλο μπορεί να θέλει ένας επιχειρηματίας για ένα γρήγορο κέρδος?
Σχηματιζόντουσαν ουρές από ενδιαφερομένους. Οι παίκτες που έπαιζαν χωρίς καν κρατήσεις ήταν από 13 χρονών αρχάριοι μέχρι και περίπου 30 ετών. Οι παίκτες των περίπου 30 ετών ήταν μια νέα γενιά βετεράνων παικτών που πρόσφατα είχαν αποσυρθεί από το αγωνιστικό Paintball.
Οι βετεράνοι σύντομα εγκατέλειψαν αυτά τα πεδία διότι οι αντίπαλοι ήταν μικρά παιδιά (από 13 ετών) η παίκτες οι οποίοι ήθελαν να δοκιμάσουν τα καινούργια τους αυτόματα όπλα. Η πρώτη εντύπωση των Βετεράνων ήταν η απέχθεια και των αρχάριων ο φοβερός πόνος. Ο μόνος τρόπος που υπήρχε ρεαλιστικά να επιβιώσει έστω και μερικά λεπτά στον αγωνιστικό χώρο ένας αρχάριος παίχτης ήταν να σκουπίζεται συνέχεια. Στην ακμή τους αυτά τα πεδία είχαν μαζέψει πολλούς ασυνείδητους παίκτες που βάλλοντας συνεχώς με τα όπλα τους προκαλούσαν στους άπειρους να σκουπίζονται για να μεγεθύνουν τη διάρκεια του πολύ σύντομου παιχνιδιού τους. Αυτό το θέαμα προκάλεσε και την ονομασία “Wipers” (αυτοί που σκουπίζονται) για τους παίκτες του Speedball.
Αυτά τα πεδία πριν να αυτοκαταστραφουν θα αποδειχτούν ο κυρίαρχος λόγος που καταρρέει το 2007 το Speedball.
Το κίνημα αυτών των αρχάριων παικτών εναντίον της χρίσης ταχυβόλων όπλων με απεριόριστη ποσότητα σφαιριδίων και το συνεχές «σκούπισμα» δημιουργεί μια ευκαιρία για το Milsim.
Οι αρχάριοι Speedballers γίνονται φανατικοί Milsimers.
Ένα μεγάλο νέο ρεύμα παικτών που έχουν μόνο τα χειρότερα να πουν για το αγωνιστικό Paintball αλλά εξακολουθούν να θέλουν να παίξουν είναι “ορφανοί». Το milsim κινείται προς μια κατεύθυνση όπου περιορίζει τον αριθμό σφαιριδίων σαν έναν από τους όρους του παιχνιδιού και μεταφέρει το κέρδος σε αυξημένες τιμές συμμετοχών και μεγαλύτερο αριθμό παικτών.
Οι νέοι παίκτες Milsim φέρουν μαζί τους όχι μόνο μια πιο αυστηρή τήρηση των κανόνων ενδυμασίας και εξοπλισμού αλλά και μια απέχθεια σε ότι θυμίζει τουρνουά και Speedball. Είναι οι παίχτες που εκφράζουν χαρά για κάθε ανακοίνωση στο τύπο περί μειώσεων στον αριθμό το παικτών Speedball όσο και νέες μη κολακευτικές ονομασίες για τους Speedballers όπως “ Aliens”,(εξωγήινοι) “Space guns”,(διαστημικά όπλα) “Wipers”, “Clowns” (κλόουν λόγο έντρομης ενδυμασίας) κτλ. Για τις εταιρίες όπως την Tippmann,Special Ops, Ops Gear,RAP 4 ήταν μια ευνοϊκή συγκυρία που δεν την υποστήριζαν επισήμως αλλά ανεπισήμως μιλούσαν μέσο μεγαλύτερων χορηγιών για «καθαρόαιμες» διοργανώσεις.
2000 – 2002 Ενώ στα πεδία «δίδασκαν» οι βετεράνοι ένα νέο –παλαιό παιχνίδι.........
Η μεταμόρφωση του «Power Paintball» σε «Tactical».
Μια ολόκληρη γενεά από παίκτες είχε αρχίσει την αγωνιστική τους καριέρα στο δάσος και ακολούθησαν το Paintball στα μπαλόνια. Ήταν για το « καλό του Paintball» και όχι λόγο κάποιας αντιπάθειας. Αυτοί οι βετεράνοι ονομάστηκαν από ένα άρθρο του Dale Ford (γνωστό δημοσιογράφο/αναλυτή του χώρου) ως ο «ξεχασμένος παίκτης». Ήταν αυτός που θυσίασε ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματος του για να ακολουθήσει /υποστηρίξει το αγωνιστικό Paintball. Όταν όμως το Speedball άρχισε να αναπτύσσεται αύξησε σταδιακά τις συμμετοχές έβγαλε καινούργια «αστέρια» και οι παλιοί έφευγαν χωρίς να έχουν πάρει σαν έπαθλο ούτε μια κούτα σφαιρίδια. Αυτοί οι παίκτες με παλιά αγωνιστικά μάρκερ και σκισμένες στολές άρχισαν να αυξάνουν την παρουσία τους στα δασικά πεδία.
Η αυξημένη παρουσία των βετεράνων σήμαινε αυτομάτως και την μειωμένη παρουσία των παικτών Milsim. Οι αρχάριοι παίκτες που περνούν πλέον από τα πεδία (δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε την ακριβές χρονική στιγμή αλλά τα περισσότερα πεδία την τοποθετούν γύρο στο 2000 με έντονη αύξηση τα αμέσως επόμενα χρόνια) μαθαίνουν να παίζουν ένα πιο δυνατό παιχνίδι που θύμιζε το παλιό “Power Paintball”. Η ταχυβολία και μικρές προς μεσαίες αποστάσεις διδάσκουν στους νέους παίκτες γρήγορους ελιγμούς αλλά ταυτόχρονα (λόγο του σχηματισμού δεκάδας που δεν έφυγε ποτέ από το δάσος) τακτικές που συμπεριλάμβαναν και υποομάδες. Είχε γίνει πλέον συνήθεια οι παίκτες να έχουν από Speedball έως και βαριά misim όπλα. Υπήρχε μια ανησυχητική τάση για μερικούς κατασκευαστές να βλέπουν ένα νέο είδους παικτών αποκαλούμενοι «Tactical” και “Woodsballers” να κατασταλάζουν σε ένα νέο είδους όπλο παρόμοιο με το milsim αλλά πιο ελαφριά και γυμνά από αξεσουάρ.
Οι κατασκευαστές είχαν σκεφτεί διάφορες ιδέες για να εξυπηρετήσουν το milsim. Από το 2002 η RAP 4 άρχισε να λανσάρει στην αγορά πολύ πιο αληθοφανές όπλα από αυτά που είχε συνηθίσει ο μέσος παίκτης milsim. Ακολούθησαν και άλλοι (. Έπρεπε κάπως να αντιδράσει η Tippmann ώστε να μην μείνει εκτός γεγονότων Από την μια η αναβίωση του παλαιού Power Paintball σε “Tactical» και από την άλλη, πίεση άλλων κατασκευαστών που είχαν πλησιάσει περισσότερο το δόγμα αληθοφάνειας και χαμηλής κατανάλωσης σφαιριδίων. (Τα RAP4 είχαν γεμιστήρα που κούμπωνε από κάτω σαν πραγματικό όπλο με μικρή χωρητικότητα σφαιριδίων σε σχέση με τον παραδοσιακό 200αρι).
Ήταν γνωστό πως η εταιρεία με την μεγαλύτερη τεχνογνωσία (με την οποία είδη είχε συνεργαστεί η Tippmann) στο θέμα στρατιωτικής προσαρμογής στο παιχνίδι του Paintball ήταν η Special Ops. Είχε μια διευρυμένη παράδοση στην εκπαίδευση απλών στρατιωτών έως και marines / rangers σε θέματα CQB ,Army Warrior Training,Warrior Leader’s course κτλ. Αντλώντας από αυτήν την τεχνογνωσία μελέτησαν ένα πρόγραμμα Paintball το οποίο θα μπορούσε να γεφυρώσει το Tactical με το Milsim πριν είναι αργά. | |
|
